χρυσόπορπος

-η, -ο, Ν

(για ένδυμα) αυτός που έχει χρυσή πόρπη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + πόρπη. Το επίθ. μαρτυρείται από το 1890 στον Εμμ. Ροΐδη].